Plan na wspólne życie nie uwzględniał rezygnacji z naszych marzeń. Nie wyobrażaliśmy sobie, że zostaniemy odarci z możliwości nauki, na długie lata ze snu, z wyglądu, z czasu na "nicnierobienie" i z wyszukanych przyjemności. Za to przyjemnością stały się drobiazgi, takie jak spojrzenie w oczy, śmiech z tych samych żartów, chwila na spacer we dwoje, dzielenie się Słowem, codzienna kawa...