To nie jest tak, że różne anegdoty, powiedzonka i dziwne pytania naszych dzieci nadają się jedynie do śmiesznych podsumowań w gronie znajomych, albo do wrzucania ich do szufladki pt. „złote myśli” w rodzinnym archiwum. Warto je zbierać w jakimś miejscu, przechować, nawet czasami do nich wracać – szczególnie, gdy dotyczą wiary i Pana Boga. Są esencją w głowie najmłodszych, domagają się zauważenia, na pewno nie zbagatelizowania. Wydają nam się zabawne – ale są też mądre i mogą nas nawet czegoś nauczyć.